اصلاح نژاد فرآیندی زمانبر و پرهزینه است و افزایش نرخ باروری یکی از پرهزینهترین مراحل در اصلاح دامهای سبک میباشد. در این مرحله دام پایه با راندمان پایین و تناوب کم به تولیدمثل میپردازد و تامین هزینههای تعلیف در این بازه بسیار سنگین است. به همین جهت ورود به این مرحله به دامداران «غیرمتکی به مرتع» پیشنهاد نمیشود.
استفاده از نژادهای پرزایش به عنوان پایه مادری سبب افزایش نرخ برهزایی، کاهش سن بلوغ، غیرفصلی کردن تولید مثل و کاهش دنبه خواهد شد.
در سال ۹۴ برای اولین بار تعداد ۸ راس گوسفند مولد لاکن شیری توسط شرکت آوین ژن به ایران وارد شد. به منظور تکثیر سریعتر و امکان تولید شیر گوسفند در سیستم صنعتی پروژه تلاقی لاکن و رومانف به اجرا درآمد و در مدت کوتاهی توزیع قریب به ۲۰۰ راس بره میش دورگ در سراسر کشور میسر شد. لاروفها حتی در مقایسه با لاکن و رومانف خالص مزایایی بروز داند و در آن زمان حساس که برخلاف امروز گلههای بزرگتر لاکن هنوز به کشور وارد نشده بود، توانستند در جفتگیری با لاکن خالص با نرخ بالایی گوسفندان لاکن ۷۵ درصد به دنیا بیاورند.
لاروفها در مقایسه با لاکن سن بلوغ سریعتر، مقاومت بالاتر و برهزایی بیشتری داشتند (۲۴۰ درصد در مقابل ۱۸۰ درصد).
نسبت به رومانف شیر بیشتری تولید میکنند و طول دوره شیرواری بلند مدت ۱۸۰ روزه دارند. وزن تولد برهها و زندهمانی در مقایسه با رومانف خالص به طور قابل ملاحظه بهتر است.
برههای متولد از لاروف فنوتیپ کاملا مشابه با لاکن دارند و تفریق برهها از لاکن خالص مقدور نیست. خوشحالیم که امروز، لاکن، یک نژاد فوقالعاده در کشور ترویج شده است.